కొద్ది దూరం వెళ్ళాక దారి పక్కన ఓ ముసలాయన గాయాలతో పడి ఉన్నాడు. మా తాతను వైద్యుడి దగ్గరకు తీసుకెళ్లి కాపాడండి. అని వేడుకోసాగాడు ఓ బాలుడు. యువరాజు పల్లకి దిగి ఆ వ్యక్తి దగ్గరకు వెళ్లి మిగతా భటులను సాయం పట్టమని పల్లకిలో పడుకోబెట్టాడు. తను నడుస్తూ పల్లకిని ముందుకు పోనియ్య మన్నాడు. యువరాజా! మీరు ఈ ఎండలో వాగులు వంకల్లో నడవలేరు. అన్నాడు ఒక భటుడు.. కాస్త దూరానికే కంది పోనులే అని నడవసాగాడు దిలీపుడు..
కొంచెం దూరం వెళ్ళాక అక్కడ సిద్ధంగా ఉన్న రథంలో ముందుగా ముసలి వ్యక్తిని ఎక్కించి తర్వాత దిలీపుడు ఎక్కాడు.. మన కోట కంటే ముందే వైద్యశాల వస్తుంది. కదా ఈ తాతకు చికిత్స చేయిద్దాం. అని యువరాజు రథసారథికి చెప్పాడు. వైద్యశాలకు చేరుకోగానే ముసలి వ్యక్తి తన మారువేషం తొలగించాడు. దిలీపుడు నివ్వెరపోయి.. గురువుగారు మీరా? అన్నాడు .. అవును నిన్ను పరీక్షించడానికే నేను ఈ నాటకం ఆడాను.. పాలకులకు పల్లకి ఎక్కే అర్హతే కాదు.. దాన్ని మోసే సుగుణమూ ఉండాలి. నువ్వు గురుకులంలో నేర్చుకున్న విద్య సార్థకమైంది. అన్నాడు గురువు.. చిరునవ్వుతో మీరు నేర్పిన మంచి విషయాలు ఎప్పటికీ మరువను గురువుగారూ అని ఆయన ఆశీస్సులు అందుకున్నాడు దిలీపుడు.