
సినిమాలో హిందూ మతాన్ని, హిందువుల మనోభావాలను దెబ్బతీసేలా కొన్ని అంశాలున్నాయంటూ ఓ వర్గం తీవ్రస్థాయిలో గళం విప్పుతోంది. తిరుపతిలో ఓ సాధారణ యాచకుడిగా కనిపించే ధనుష్ పోషించిన పాత్ర, ఆకలి తీర్చుకోవడానికి ఓ మసీదు వైపు అడుగులు వేయడమే ఈ మొత్తం దుమారానికి కేంద్ర బిందువుగా కనిపిస్తోంది. కలియుగ వైకుంఠం తిరుపతిలో నిత్యం లక్షలాది మందికి అన్నప్రసాదం జరుగుతుండగా, అక్కడ ఓ వ్యక్తికి అన్నం దొరకనట్టు, దానికోసం మసీదుకు వెళ్లినట్టు చూపించడమేంటని పలువురు ప్రశ్నిస్తున్నారు.
ఇది హిందువులను చులకన చేసి, ఇతర మతాలకు అనవసర ప్రాధాన్యత ఇచ్చే ప్రయత్నమేనని వారు ఆరోపిస్తున్నారు. ప్రతి శుక్రవారం దేశంలోని అన్ని మసీదుల్లో భోజనాలు పెడతారన్న గ్యారెంటీ లేకపోయినా, సినిమాలో మాత్రం అలాంటి భావన కలిగేలా చిత్రీకరించారని, అదే సమయంలో గుళ్ల దగ్గర జరిగే నిత్యాన్నదానాన్ని తక్కువచేశారని ఆవేదన వ్యక్తం చేస్తున్నారు.
నిజానికి, తిరుపతి క్షేత్రంలో అన్నార్తుల ఆకలి తీర్చే వ్యవస్థ అద్భుతంగా పనిచేస్తుందని, కొండపైనా కింద కలిపి రోజూ లక్షల సంఖ్యలో భక్తులు, పేదలు కడుపునిండా భోజనం చేస్తారని అందరికీ తెలిసిన విషయమే. అక్కడ తిండి దొరకని దీనస్థితి దాదాపు ఉండదని, అలాంటిది సినిమాలో ఓ యాచకుడి ఆకలిని మసీదు లేదా చర్చి తీర్చినట్లు చూపించడం వెనుక దర్శక రచయితల ప్రత్యేకమైన ఆలోచనా దృక్పథం, వారి మానసిక కోణం ఏదైనా ఉందా అనే చర్చ కూడా సినీ వర్గాల్లో జోరుగా సాగుతోంది. ఇది కేవలం కథానుగుణంగా నడిచే సన్నివేశమా లేక మరేదైనా అంతరార్థంతో కూడిన ప్రయోగమా అనేది తేలాల్సి ఉంది.
అయితే, ప్రతి చిన్న విషయానికీ మతాల రంగు పులిమి రాద్ధాంతం చేయడం అనవసరమని, ఓ సినిమాలోని సన్నివేశం చూసి జనం మనోభావాలు పూర్తిగా మారిపోతాయనుకోవడం కేవలం అపోహ మాత్రమేనని కొందరు సినీ విశ్లేషకులు అభిప్రాయపడుతున్నారు. కళాకారుల సృజనాత్మక స్వేచ్ఛను గౌరవిస్తూ, సినిమాను సినిమాగా చూడాలనేది వారి వాదన. ప్రేక్షకుల తీర్పే అంతిమమని, అనవసర వివాదాలతో సినిమా భవిష్యత్తును దెబ్బతీయడం కంటే, దాన్ని ప్రజాక్షేత్రంలోనే తేల్చుకోనివ్వడం ఉత్తమమని వారు సూచిస్తున్నారు.
లేదంటే, ఒకవేళ సినిమా ఆశించిన విజయం సాధించకపోతే, ఆ నెపాన్ని అనవసరంగా హిందుత్వ సంఘాలు లేదా అలాంటి వాదనలు చేసినవారిపై నెట్టే ప్రమాదం కూడా లేకపోలేదని హెచ్చరికలు వినిపిస్తున్నాయి. సృష్టికర్తల ఆలోచన వారిది, అంతిమ తీర్పు ప్రేక్షకులది, మధ్యలో ఈ అనవసర రచ్చ దేనికని వారు ప్రశ్నిస్తున్నారు.